Wat zijn de gevolgen van verschillende elementen tijdens de siderurgie?

P wordt in het algemeen gebracht in staal door Oregon, is het fosfor ook een schadelijk element. Hoewel het fosfor de sterkte en de hardheid van staal kan verhogen, kan het de plasticiteit en effecthardheid beduidend verminderen. Vooral bij lage temperatuur, maakt het het staal beduidend bros, dat „koud bros maken“ wordt genoemd. P heeft het goede stevige oplossing versterken en het koude het werk verharden. Het wordt gebruikt in combinatie met koper om de atmosferische corrosieweerstand van laag legeringsstaal te verbeteren met hoge weerstand

Het titanium heeft sterke affiniteit met stikstof, zuurstof en koolstof, en heeft sterkere affiniteit met zwavel dan ijzer. Het is een goede desoxyderende en ontgassende agent en een efficiënt element voor het bevestigen van stikstof en koolstof. Omdat de affiniteit tussen titanium en koolstof veel groter is dan dat tussen chromium en koolstof, wordt het titanium vaak gebruikt om de koolstof in roestvrij staal te bevestigen om de verdunning van chromium bij de korrelgrens te elimineren, de intergranular corrosie van staal te elimineren of te verminderen.

Het titanium kan plasticiteit en hardheid in gewoon laag legeringsstaal verbeteren. Heeft het legerings structurele staal die titanium bevatten goede mechanische en technologische eigenschappen, en zijn hoofdnadeel is slechte hardenability.

Het chromium kan hardenability van staal verhogen en heeft het effect van het secundaire verharden. Het kan de hardheid en slijtageweerstand van koolstofstaal verbeteren zonder het staal bros te maken. Wanneer de inhoud 12% overschrijdt, heeft het staal goede oxydatieweerstand en oxydatiecorrosieweerstand op hoge temperatuur, en verhoogt ook de thermische sterkte van het staal. Het chromium is het belangrijkste het legeren element van roestvrij staal, zuurvast staal en hittebestendig staal.

Mn kan de sterkte van staal verbeteren: omdat Mn vrij goedkoop is en oneindig stevig kan zijn met Fe wordt opgelost, heeft het betrekkelijk weinig effect op plasticiteit terwijl het verbeteren van de sterkte van staal dat. Daarom wordt het mangaan wijd gebruikt zoals versterkend element in staal. Men kan zeggen dat alle koolstofstaal fundamenteel Mn bevatten. Ons gemeenschappelijk het stempelen vloeistaal, dubbel fasestaal (DP-staal) en martensitic staal (het staal van lidstaten) allen bevatten mangaan. Nochtans, is de inhoud van Mn ook een tweesnijdend zwaard. Hoger de Mn-inhoud, beter. De verhoging van mangaaninhoud zal de plasticiteit en de lasbaarheid van staal verminderen.